Via de Hai Van Pass per motor naar de lichtstad

Per trein is de reis naar Hue gegaan. Een mooi avontuur zo overdag. De treinrit en nachtrust op een lekker hotelbed hebben ons goed gedaan. Zaterdagochtend vroeg zijn we met de familie Le naar Hoi An vertrokken. 150km achterop de motor. Niet voor niets, want deze berg- en kustroute is het er vlak langs rijden waard! En bijkomend voordeel van easyriders is dat ze de mooie plekjes en goeie eettentjes weten te vinden.

Een ochtendduik in de Elephant waterfall. Les over het vissersbestaan in de lagune van Hue. Uitleg over het boedisme bij (alweer) een serene tempel. Ok, het blijven mooie kunstwerken.

Monnik trouwens, kun je hier ook nog op latere leeftijd besluiten te worden, zowel man als vrouw. Scheer je haar weg, doe een gewaad aan (eerst van bruine kleur), zeg je familie vaarwel en wijd je aan studeren, tempel onderhouding en tuinieren. Wat een bestaan he.

De lunch krijgt een 10! Als we de fietsbanden met oester eraan langs de weg zien liggen (videoland docu Miljuschka's streetfood), krijgen we al een vermoeden. Garnalen, oesters, inktvis, octopus, zalm en al dat lekkers! Het leek wel dineren ipv lunch. We konden het gewoon niet op, zoveel. Met een fantastisch uitzicht over de zee.

We hadden dan niet het meest stralende weer toen we verder de bergen in reden, maar de uitzichten over de oceaan vanuit de bergen waren prachtig (ookal zijn we TE verwend door Ha Giang). Via Da Nang, de grote badplaats met z'n mooie stranden en marmer beeldhouwers, bereiken we Hoi An (de stad van het licht en kledingateliers)

Stralend weer bij het openen van de ogen. Vanuit ons balkon zien we net de oceaan niet. Het zalige visrestaurant Man van de hoteleigenaar staat tussen ons en het strand van Cua Dai. Tijd voor de zwemkledij en gaan met die banaan he! Nee nee, eerst cultuursnuiven.

Jack (shag zegt ie zelf) neemt ons fietsend mee inkopen doen op de markt. Zoveel groente- en fruitsoorten die we nog nooit gezien hebben! Gelukkig kent shag veel van de Engelse namen. Eenmaal bij de moestuinen van Tra Que Water wheel krijgen we ook nog kruidenles. Ongelofelijk hoeveel smaak er aan de kruiden hier zit! Onze Vietnamese tuinierkwaliteiten zijn getest, we hebben zelf rijstvellen gemaakt en daarna lekker gekokkereld met Shag! En we hebben de waterbuffel bestreden. De massage was dan ook verdiend, zalig.

En toen was het toch echt tijd voor ons witte strand, warme golven en palmbomen voor de nodige schaduw. De accomodatiebooker van deze trip had ons pal tegenover het Cua Dai strand gepland. Maar wat blijkt.... al 1 a 2 jaar is daar nog een dun sliertje van over. Erosie. Zucht. Niet getreurd, An Bang staat anno 2019 op strand nr 1 en is maar 5min fietsen!

2 dagen zijn we niet van het strand afgekomen.  Een dagje zijn 2 NLers van de Ha Giang loop ons nog op komen zoeken. Samen hebben we de lampionnetjes in het gezellige oude centrum bekeken en natuurlijk white rose gegeten. Het is een van onze leukste stadjes geworden.


Muse - Something Human